

ЗИКРИ КУРБОН КАРДАНИ ИСМОИЛ АЛАЙХИССАЛОМ
Ривоят кардаанд, ки Иброхим алайхиссалом шабе ба хоб дид, ки мегуфтанд:
«Ё ИБРОХИМ БАРХЕЗУ КУРБОНЙ КУН!»
Бомдод бархост ва дувист шутур курбонй кард. То се шаб хоб дид. Хар руз дувист китъа шутур курбон дод, то дигар шаб ба хоб дид, ки Исмоиро курбон кун. Чунончи хоби пайгамбарон ба дарачаи вахй мешуданд, бомдод бархост, ба Сора гуфт:
- МАРО БА ХОБ ХУКМ ШУДААСТ, ТО ФАРЗАНДОНРО КУРБОН КУНАМ. БА ЧУЗ ИСМОИЛ ФАРЗАНДЕ НАДОРАМ. ДАСТУРЙ ДЕХ ТО ОН ЧО РАФТА, ФАРМОНИ ХАК ТАОЛОРО БА ЧО ОВАРДА, ИСМОИЛРО КУРБОН КУНАМ.
Сора дастурй дод. Пас ба шутур савор шуд, наздики ХОЧАРА омад, Исмоил алайхиссалом нух сола шуда буд. Гуфт:
-Ё ХОЧАРА, ИСМОИЛРО БА САР ШОНА КУН ВА ГЕСУВОНАШ АЗ МУШКУ АНБАР ОМЕХТА СОЗ. СУРМА ДАР ЧАШМ КАРДА. ЧОМАХОИ НЕКУ ВАЙРО БИПУШОН, КИ БА ЧОЕ МЕХМОН МЕРАВАМ! Хочара разияллоху анхо хамон кард. Иброхим алайхиссалом корду расан дар остин пинхон кард ва аз пеши Хочара разияллоху анхо берун омада равон шуд. Ва Исмоил алайхиссалом дар акиби Падар мерафт…
Иблис алайхиллаъна пеши Хочара омад ва гуфт:
- Фарзандро чй кардй?
Гуфт:
- Падараш ба хона мехмон бурда.
Гуфт:
- Эй бечора, уро барои куштан мебарад!
Хочара разияллоху анхо гуфт:
- Маъозаллох, хеч падар фарзанди худро бе гунох накуштааст!
Иблис гуфт:
- Уро Худои таоло фармудааст.
Хочара разияллоху анхо гуфт:
- Агар фармони Худои аззаву чалл хамчунин аст. Ба ризои Худо ман розиям.
Пас Иблиси лаъин наздики Исмоил алайхиссалом омад ва гуфт,ки ин кудак аст, хеч шакк нест, ки уро аз рох барорам. Гуфт:
- Ё Исмоил, кучо меравй?
Гуфт:
- Хамрохи падари худ меравам.
Гуфт:
- Туро ба куштан мебаранд.
Гуфт:
- Хеч падар фарзандро накуштааст.
Иблис алайхиллаъна гуфт:
- Уро Худои таоло фармудааст.
Исмоил алайхи-с-салоту ва-с-салом гуфт:
- АГАР ХУДОИ ТАОЛО ФАРМУДААСТ, ПАС ХАЗОР ЧОНИ МАН, ФИДОИ ХАК ТАОЛО БОД!
Чун пештар омаданд, Исмоил алайхиссалам ба падар гуфт:
-Маро ба кучо мебарй?
Иброхим гуфт:
«Кавлуху таъола: Ё бунайя инни аро фй-л-маноми аннй азбахука фа-нзур мозо таро». Яъне:
- ЭЙ ФАРЗАНДАМ, МАРО ДАР ХОБ ЧУНИН ФАРМУДААНД, КИ ТУРО КУРБОН КУНАМ. АКНУН ТУ ЧИ МЕГУЙ?
Исмоил аллайхиссалом гуфт:
- ДУСТОНИ ХУДОИ ТАОЛО БА ШАБ НАХУСПАНД. ТУ ХАМ АГАР НАХУСПИДЙ, ТУРО ИН ХОБ ДИДА НАШУДЙ. ТУ ДАЪВОИ ДУСТЙ МЕКУНЙ, ТУРО БА ХОБ ЧЙ КОР! ЧУН БИХУФТЙ, ХОБ ДИДЙ!
Гуфт: Кавлуху таъало: Ё абати-фъал мо туъмару сатачидунй иншоаллоху мина-с-собирин.
ЭЙ ПАДАР, ЗУД КУН ОН ЧЙ ХУДОИ ТАОЛО ФАРМУДААСТ, ИНШОАЛЛОХУ ТАОЛО МАРО АЗ ЧУМЛАИ СОБИРОН ГАРДОНАД, ТО МУТЕЪИ У БОШАМ ВА НОФАРМОНЙ НАКУНАМ. ЭЙ ПАДАР, ЗУД БОШ АЗ ИН, КИ ИБЛИСИ ЛАЪИН ВАСВАСА МЕКУНАД ВА МЕХОХАД, КИ МАРО АЗ РОХ БУБАРАД.
Иброхим алайхиссалом гуфт, ки бар Иблиси лаъин санг зан. Иброхиму Исмоил алайхиссалом хар ду ба суи Иблис санг андохтанд. Акнун он суннат бар хочиён аст. Чун ба-д-он чо расанд, хафт мартаба хар яке санг меандозанд.
Иброхиму Исмоил алайхиссалом ба чое шуданд, ки имруз он чойро МИНО гуянд ва хочиён он чо курбонй мекунанд. Боз Иброхим алайхиссалом гуфт:
-Эй, фарзанд! Чй мегуи?
Гуфт:
- ЭЙ ПАДАР! ХАЗОР ЧОНИ МАН ФИДОИ ФАРМОНИ ХУДОИ АЗЗАВУ ЧАЛЛ АСТ. ОН ЧИ ТУРО ХУКМ ШУДААСТ, БИКУН!
Иброхим донист, ки Исмоил дар макоми таслим аст. Гуфт:
-ЭЙ ПИСАР, МАН ХАМ ТАСЛИМ КАРДАМ!
КАВЛУХУ ТАЪОЛО: Фа ламмо асламо ват аллаху ли-л- чабин.
Исмоил алайхиссалом гуфт:
-ЭЙ ПАДАР! ВАСИЯТ МЕКУНАМ АВВАЛ ОН, КИ ДАСТУ ПОЙИ МАН МАХКАМ БУБАНДЙ, КИ ЧОН ШИРИН АСТ, ЗАХМИ КОРД БА МАН РАСАД, ТО ФАРДОИ КИЁМАТ ДАР ДАРАЧАИ ОСИЁН БОШАМ ВА МАН ТОКАТИ АЗОБИ ХУДОИ ТАОЛО НАТВОНАМ ОВАРД.
ДУВВУМ ОН АСТ, КИ РУИ МАН БАР ХОК НИХЙ, ТО РУИ МАН НАБИНЙ ВА МАН РУИ ТУ НАБИНАМ.
МАБОДО МЕХРУ ШАФКАТИ ПАДАРЙ ВА ПИСАРЙ БИЧУНБАД ВА ХАРДУ ДАР КУРЪОН ТАКСИРЕ КУНЕМ.
САВВУМ БА МОДАРИ ДИЛФИГОРИ МАН РАСОНЙ ВА ЧОМАИ ХУНОЛУДАИ МАН БА НАЗДИКИ МОДАРИ МАН БАРЙ, ТО ВАЙРО АЗ МАН ЁДГОР БОШАД, КИ ФАРЗАНДЕ ДИГАР НЕСТ.
Он гох Иброхим алайхиссалом ресман аз остини худ берун овард ва дасту пои писар махкам бубаст ва руй бар хок ниход. Ва Исмоил алайхиссалом гуфт:
-ЭЙ ПАДАР, ДАСТАМ БИКШО, КИ БАНДАИ БИГРЕХТАРО БА ДАРГОХИ ХУДОВАНД ДАСТИ БАСТА БАРАНД.
Дасташ бикушуд. Кордро ба халки вай ниходу бикашид. Корд ба халк коре накард.
Исмоил алайхиссалом гуфт:
-МАГАР ПУШТИ КОРД МЕМОЛЙ?
Иброхим алайхиссалом ба корд кувват кард, хеч набуррид. Исмоил алайхиссалом гуфт:
-ЭЙ ПАДАР, САРИ КОРД ДАР ХАЛКИ МАН ФУРУ БУБАР ВА КУВВАТ КУН, ТО МАГАР КОРД БИБУРАД!
Сари корд ба халки у фуру бибурд, тега дар андаруни даста шуд, дастаи корд фуру шуд.
Хеч набурид.
Иброхим алайхиссалом дар хашм шуд, корд ба замин афканд. Корд ба сухан омаду гуфт:
«Ё ИБРОХИМ! А ОН КИ ТУРО МЕГУЯД БИБУР, МАРО МЕГУЯД. КИ МАБУР!!!
ТУ ЯК БОР ГУФТИ ВА ХАФТОД БОР АЗ ХАКК ТАОЛО НИДО ОМАД. КИ ЭЙ КОРД МАБУР!!!
ФАРМОНИ ХАКК ТАОЛО БА КАСР АЗ ФАРОМОНИ ТУСТ!!!»
Дар ин сухан буданд, ки аз паси пушт овозе баромад. Гуянда мегуфт:
«АЛЛОХУ АКБАР! АЛЛОХУ АКБАР! АЛЛОХУ АКБАР!
ЛО ИЛОХА ИЛЛАЛОХ ВАЛЛОХУ АКБАР!
АЛЛОХУ АКБАР ВА ЛИЛЛОХИ-Л-ХАМД!»
Дар пас нигох кард Чабраилро дид, ки меояд ва бонг мекунад.
КАВЛУХУ ТАОЛО: Ва нодайноху ан ё Иброхиму. Кад садакта-р-руъё инно казолика начзи-мухсинин.
Иброхим алайхиссалом ту хоби хеш рост кардй, ба дурустй моён хамчунин чазо медихем накукоронро.
Ва фадайноху би зибхин ъазим.
Худои таоло фидои Исмоил алайхиссалом гусфанд дод, сиёху сафед ва баланд.
Ва баъзе гуянд, ки хама тан сафед буд. Магар сари вай сиёх.
Дар хабари дигар омадааст, ки он гусфандро Хобил курбон карда буд.
Худои таоло ду хазор сол дар фирдавс мепарварид, то ба вакти Иброхим алайхиссалом ба фидои Исмоил алайхиссалом бифиристад ва начот ёбад.
Пас Иброхим алайхиссалом гусфандро курбонй сохта, пусти уро суфра карда, халкро бо суфра таъом медод. Ва пашми он гусфандро Сора бибофт ва гилеме сохт. Ва Иброхим алайхиссалом он гилемро дар тобути сакина ниход. Ва чун рузе буд, ки он тобутро Чабраил бардошт ва назди Мустафо саллалоху алайхи ва салам бурд ва пайгамбар он гилемро ба амирулмуъминин Умар ибни Хаттоб разяллоху анху дод, то мураккаъе гирад ва дарпушад. Ва у то вакти марг он мураккаъ дошт.
ХИКОЯТИ ИДИ КУРБОН
Имшаб шаби одина,
Меърочи ту пайгамбар,
Ман хаччат ба ту дорам,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Фармон шуда аз Рахмон,
Исмоилро кун курбон,
Хуни писарат резон,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Гуфто, ки Халилуллох,
«Дар рохи ризои дуст,
Бахшам сари Исмоил»,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Бурдан пеши модаршон,
Сари у кардан шона,
Сирри у кас надона,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Бурдандаш дар зовгох,
Иблиси малъун дар рох,
Васвоса мекунад шайтон.
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Иброхим гуфто: Фарзанд,
У шайтони лаъин аст,
Сангаш бизан Исмоил.
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Гуфто, ки Халили хакк,
«Дар рохи ризои дуст,
Курбонй кунам туро».
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
-Дасту поям бибандед,
Гуфто: -Накунам захме,
Осема шавам фардо,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Иброхим кашид ханчар,
Андар халки фарзандаш,
Набурид раги уро,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Ханчар бизад бар санге,
Гуфто: Чаро набридй?
Таъхир шуд моро,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Ханчар бар забон омад,
Гуфто суи пайгамбар:
-Фармон нестаст аз Рахмон,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Дар бадани Исмоил,
Он гусфандро бахшидан,
Чабраил гуфто: Омин!
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
Гусфанд бар забон омад,
Гуфто суи пайгамбар,
«Курбонй кунед манро».
Ё АЛОХ! Ё АКБАР!
Аз барои эътикодаш,
Иди Курбон офарид,
Чояшро кунем чаннат,
Ё АЛЛОХ! Ё АКБАР!
«Касас- ул – анбиё»( Тахияи Саидбеги Махмадуллох, Аъламиён Махдуми Абдусаттор, Саидиён исматуллохи Ахрор, Амриддини Чалол.)

Комментариев нет:
Отправить комментарий